Dag 6: Van Phoenix via Apache Trail naar Sedona

Wauw.

Wauw!

Wauw!!!

Wat een dag hebben wij vandaag gehad! De Apache Trail was grandioos. Woorden schieten tekort.

Maar eerst bij het begin beginnen.

Na een goede nachtrust zijn wij vanochtend bijtijds opgestaan. Op ons gemak hebben wij ons klaar gemaakt en rond 10 uur hebben wij ons in de oven van Phoenix gestort. Eerst uitgecheckt bij het hotel. De manager deed zijn best om zijn frustratie te verbergen dat wij niets extra hadden besteed in zijn hotel.  Hij beloofde onze reservering op de creditcard vrij te geven. We zullen zien.

Aangezien het hotel geen ontbijtmogelijkheid kende, besloten wij elders onze heil te zoeken. Bij een McDonalds hebben wij wat gegeten en gedronken. De keuze daar was heel veel meer dan bij ons in Nederland. Met een goed gevulde maag zijn wij doorgereden naar een Walmart Supercenter.

Gezien de vele adviezen op het Amerika forum wilden wij namelijk een (idioot) grote hoeveelheid water inslaan in onze auto. Na wat speurwerk hebben wij de Walmart gevonden en zijn naar binnen gegaan. Er ging een nieuwe wereld voor ons open; zoveel meer en andere producten/merken dan wij kennen. Wij hebben ons (virtuele) lijstje afgewerkt en veel drinken en wat te eten gehaald (broodjes, fruitrepen, meloen e.d.). Tevens een grote koelbox met 10 pond ice cubes gekocht.

Toen wij de boodschappen naar de auto wilden brengen regende het warm water. Dat is nog eens een bijzondere gewaarwording! Een aantal flesjes koud gezet in de koelbox (met ijs) en wij zijn klaar om te gaan.

Op de Garmin hebben wij Apache Junction ingevoerd als startpunt voor de Apache Trail. Onderweg daar naartoe hebben wij nog bijna 9 gallon benzine getankt. Was gelukkig niet zo ingewikkeld als op het forum wel eens werd verteld. Eerst naar binnen gegaan, contant een te groot bedrag betaald, terug naar de auto, de tank volgooien, terug naar binnen, teveel betaalde geld terug ontvangen en bon ontvangen. Een kind kan de was doen ;-)

Toen verder gereden naar Apache Junction en aldaar de Apache Trail gestart. Wij vergaapten ons de hele ochtend al aan het desolate landschap en vroegen ons af wie in hemelsnaam hier gaat wonen en waar ze werken. Je woont hier continue in een hete oven.

De Apache Trail is een beroemde weg naar de stuwdam bij Roosevelt Lake. Het eerste deel is gewoon geasfalteerd. Het tweede deel is alleen onverhard en kent geen vangrails aan de zijkanten. Gelukkig reden wij de juiste kant op, waardoor wij overwegend aan de kant van de bergen rijden.

Onvoorstelbaar wat een mooie omgeving! Woorden schieten tekort om dit te beschrijven. Ook de foto’s doen geen recht aan de schoonheid van het landschap. Wat ook heel fijn was, was dat het vandaag bijzonder rustig op de weg was. Wij zijn niet meer dan een stuk of tien auto’s tegengekomen. Dit schijnt dus de uitzondering te zijn! Voor ons wel heel fijn.

Waar je ook kijkt, overal heuvels met bergen op de achtergrond. Zover het oog reikt overal cactussen in vele verschillende maten. Onderweg ook het nodige wild tegen gekomen: enkele hagedissen, een coyote (!!) en een renkoekoek. Uiteraard ook heel erg veel vogels in de lucht, wij weten niet precies wat deze waren; ongeveer zo groot als een buizerd en bijna altijd cirkels zwevend in de lucht.

Op een aantal plekken hebben wij de auto verlaten. De overgang van een gekoelde auto naar de hele warme lucht buiten was elke keer groot. Ook al hadden wij de airco niet voluit staan. Gelukkig hadden wij een heleboel drinken bij ons om het verlies van water (veel zweten) te compenseren.

Op een gegeven moment liep de geasfalteerde weg ten einde en moesten wij verder op een onverharde weg. Qua breedte goed te doen, wel grotendeels erg veel ribbels in de weg. Onze auto kon gelukkig veel compenseren. Alleen uitkijken met bochten, door de ribbels was het contact van de banden met de weg beperkt. Gezien de vele afgronden aan de zijkanten was voorzichtig rijden absoluut noodzakelijk. Een verkeerde beweging of moment van onoplettendheid en wij zouden een groot probleem hebben.

Het lastigste deel van de Apache Trail was een stuk van enkele mijlen lang. Vele bochten en heel veel hoogteverschil met een smalle weg (met hier en daar uitwijkplekken voor het passeren van tegenliggers) was een aanslag op de gemoedsrust van Sanne. Dit kon ik haar niet kwalijk nemen, er zijn vaker ernstige ongelukken gebeurd op deze weg. Maar rustig rijdend en alle tijd nemen en wij hebben ook dit gedeelte overleefd.

Uiteindelijk hebben wij het einde van de Apache Trail bereikt en begon een geasfalteerde weg vlak bij de stuwdam van het Roosevelt Lake. Hier hebben wij nog even rustig de benen gestrekt en rondgekeken. Inmiddels was het bijna 3 uur ’s middags en wij moesten nog het hele stuk naar Sedona rijden.

Volgens onze navigatie zouden wij dan rond half zeven ’s avonds aankomen. Dus de auto weer in en door een gevarieerd landschap richting Sedona gereden. Onderweg een aantal keren van landschap gewisseld (van woestijn met cactussen, naar wat meer groen, naar bosrijke omgeving op 2 km hoogte, naar vallei tussen de bergen tot de rode rotsen van Sedona).

Op zo’n 30 mijl van Sedona hebben wij een verfrissing bij onze favoriete winkel van Amerika gehaald (Starbucks). Hier de benen ook goed gestrekt en even uitgerust. Vervolgens de auto weer in en het laatste stuk naar Sedona gereden.

Zowel de Garmin als Google Maps lieten ons via de westkant Sedona binnenrijden. Dat vond ik jammer, want ik was graag via de zuidkant Sedona in gereden vanwege het landschap wat wij dan zouden zien. Maar goed, morgen hebben wij de tijd om dit alsnog te doen.

Na wat zoeken hebben wij ons hotel gevonden en ingecheckt. Zoals steeds zijn de medewerkers bijzonder aardig. Standaard opening is “How are you doing today”. Het is net alsof alle mensen werkzaam in deze tak van sport bij hetzelfde opleidingsinstituut zijn geweest.

Na wat gebabbel over van alles en nog wat zijn wij naar onze kamer gegaan. Ook nu weer een hele mooie kamer met twee aparte en grote bedden. De airco stond op vol vermogen; de kamer was dan ook lekker koel (voor Sanne te koel). Na nog even van het uitzicht te hebben genoten, zijn wij naar binnen gegaan voor het dagelijkse ritueel (foto’s, verhaal, reisblog en backup foto’s).

In Sedona verblijven wij twee nachten. Morgen dus een volle dag hier tot onze beschikking. Wij hebben al wat plannen wat we gaan doen. Maar straks eerst lekker slapen.