Dag 5: Reisdag naar de West kust (Phoenix) en bezoek shopping mall

1 augustus 2017 - Phoenix, Arizona, Verenigde Staten

Vandaag een grote dag! Vliegen van New York naar de westkust (Phoenix).

Na een hele korte nachtrust (krap 4 uur) om half vier opgestaan en klaargemaakt. De koffers netjes ingepakt en bepakt en beladen naar de hotellobby gegaan. Afgerekend voor het verblijf aldaar (internet en ontbijt): New Yorkse prijzen!

Een shuttlebus heeft ons opgehaald en samen met enkele andere mensen naar JFK gebracht. Wij waren ruim op tijd aanwezig. De formaliteiten verliepen zeer voorspoedig; het is dan ook een nationale vlucht, dus geen douane check.

Omdat wij natuurlijk nog niet gegeten hebben, zijn wij in Terminal 2 bij een restaurant gaan ontbijten. Dit was prima voor elkaar, via een iPad mini konden wij onze bestelling plaatsen en vrij vlot werd ons ontbijt gebracht. Wij hebben het ons laten smaken en zijn daarna naar de gate gegaan om daar te wachten totdat het vliegtuig beschikbaar was om in te stappen.

Hoewel wij erg vroeg waren (en de meeste mensen voor de vlucht later kwamen), zaten wij toch in de laatste groep met mensen die mocht boarden. Blijkbaar waren de geboekte tickets door Jan Doets voor ons heel duur, maar voor de maatschappij “goedkoop” met dus navenant minder service.

Gelukkig hadden wij gereserveerde stoelen, dus de zitplaatsen waren wel geregeld. Ik maakte mij zorgen over de beschikbare ruimte voor carry-on/handbagage, want veel medepassagiers hadden enorme hoeveelheden bagage bij zich. Tot mijn grote opluchting konden wij onze eigen rugzakken meenemen als handbagage en in de bovenvakken opbergen.

Over de vlucht valt weinig te vertellen. Wij hadden dit keer standaard stoelen, want extra comfort+ kon ik zelf niet bijboeken. Bij KLM had dit gekund, bij Delta Airlines was dat in de praktijk niet mogelijk.

Ik heb een nieuw begrip voor sardientjes. Ik weet nu wat het betekent om met zijn allen in een te kleine ruimte te worden opgeborgen waar je geen kant op kan. Gelukkig duurde de vlucht “maar”  4,5 uur. Al die tijd hebben Sanne en ik op onze stoelen gezeten, wat gekeken op de In Flight Entertainment en wat gedoezeld. Ik was blij dat wij in Phoenix het vliegtuig uit konden; de benen strekken was erg fijn.

Om onze bagage op te halen moesten wij een halve marathon lopen; zo ver weg was het ophaalpunt. Gelukkig hoefden wij toen niet meer lang te wachten op onze koffers. Naar buiten lopend kwam de shuttle bus voor vervoer naar de Car Rental al aanrijden en als een van de eersten zijn wij ingestapt. Na een korte rit zijn wij naar Hertz gelopen.

Bij de balie stond helemaal niemand. Dat was een prettige verrassing! Wij werden te woord gestaan door een aardige jongedame die ons vriendelijk van alles probeerde aan te smeren. Ik was voorbereid op deze verkooptechnieken en kon deze dan ook zeer beslist maar uitermate vriendelijk pareren. Na dit gevecht kwamen wij tot overeenstemming en hebben wij wat papierwerk meegekregen en konden wij naar de plek waar de auto's staan.

Onze huurauto voor onze vakantie is een grote GMC SUV in het pikzwart met 36.133 mijl op de teller. Na het goed bestuderen van de auto en het aanpassen van e.e.a. aan mijn lengte zijn wij weg gereden. Helaas bleek dat ik weliswaar onze Garmin navigatie bij ons had, maar een bevestigingsstuk niet bij mij had (deze zit nog in onze eigen auto op de voorruit). Sanne heeft de Garmin tijdelijk in de hand gehouden, totdat wij bij een winkel dit verloopstukje kunnen halen.

Aangezien wij geen internet ter beschikking hebben, besloten wij bij een Starbucks wat te drinken en daar gebruik te maken van het internet. Zodoende konden wij de adressen van winkels vinden waar Garmin accessoires verkocht worden (Best Buy). Wij zijn dan ook eerst naar Best Buy gereden en hebben daar het benodigde Garmin onderdeel gekocht. 

Helaas heeft onze wagen geen rolhoes in de kofferbak (dat hebben de auto’s daar eigenlijk nooit), dus hebben wij bij een bad en beddenzaak een deken gekocht om over onze koffers te leggen. Samen met de donkere ramen zijn onze koffers dan vrijwel niet zichtbaar (tip van het Amerika forum).

Vervolgens zijn wij naar ons hotel gereden en hebben daar ingecheckt. Uiteraard wilde de receptie ons ook e.e.a. verkopen, want dat is hun verdienmodel. Hier trappen wij niet in; Jan Doets heeft geregeld wat nodig is, meer doen wij dan ook niet. Met de auto zijn wij naar het gedeelte gereden waar onze kamer ligt. Onze kamer ziet er prima uit, met een apart zitgedeelte en slaapgedeelte. Prima!

Na een half uurtje uitrusten zijn Sanne en ik in de auto gestapt en naar het Chandler Fashion Center gereden. Dit was een rit van ongeveer 40 minuten en gaf ons de kans om veel van Phoenix te zien. Een hele grote stad midden in de woestijn. De stichters van deze stad waren niet wijs! Stikheet en ook ’s nachts geen verkoeling. Geen idee waarom zij zich hier vestigden. Maar de omgeving was wel heel erg mooi om te zien. Met name de vegetatie en de overal aanwezige bergen waren voor ons erg indrukwekkend.

Nadat ik een klein kwartiertje in Amerika heb gereden, ben ik redelijk gewend aan de andere wijze van auto rijden. Het valt reuze mee. In Amerika wordt eigenlijk wel veel te hard gereden, maar er wordt ook voldoende ruimte gelaten om vooral geen ongeluk te krijgen. Samen met de Garmin voor de navigatie rijdt het best wel relaxt!

In de shopping mall hebben Sanne en ik enkele uren rondgelopen en diverse zaken bezocht en wat spulletjes gekocht. Het hoogtepunt voor Sanne was een bezoek aan een adoptiecentrum voor katten en honden (gelijk in begin van shopping mall). Tegen betaling van $5 mag je een kat of een hond 15 minuten lang “petten”. Sanne heeft zich uitgeleefd, eerst met een nagenoeg zwarte kat (net Bumper) en daarna nog met een enthousiaste hond. Haar dag kon niet meer kapot!

Bij de shopping mall hebben wij wat gegeten en zijn toen naar ons hotel terug gereden (met een detour langs een Starbucks). Uitgeput zitten wij nu op de hotelkamer. Ik stort mij op de dagelijkse routine van foto’s en reisverslag.

Morgen gaan wij de natuur in! Via de Apache Trail naar Sedona. Hier kijken wij allebei heel erg naar uit. Maar nu eerst even douchen en dan lekker slapen in onze beide brede bedden.

Foto’s

5 Reacties

  1. Anna-Carina:
    2 augustus 2017
    Hallo Sanne en Bart, hou dat reisbloggen maar vol, want het is iedere ochtend hier erg leuk opstaan met het vervolgverhaal. En wen er maar aan: na een paar weken op deze manier autorijden, is de terugkeer in Nederland een enorme cultuurschok. Geniet er maar van (ws ook een automaat?). En je rijdt uren uren uren, langs natuur die bovennatuurlijk lijkt. Het lijkt niet te veranderen (al die uren door een woestijn) en toch ben je ineens weer in een heel andere natuur. Heel bijzonder vonden wij.

    Succes met de rondreis vanaf nu en de dagelijkse routines van koffers uitpakken, hotel wennen, koffers inpakken en leuke dingen doen. Hg, Anna-Carina
  2. Bart:
    2 augustus 2017
    Dag Anna-Carina,
    Dank voor je benoedigende woorden (om het reisbloggen vol te houden).
    Wij blijven hard werken om dit vol te houden. Is eigenlijk ook wel handig, want achteraf is het moeilijk om 4 weken vakantie uit te werken.
    Vanaf morgen verwacht ik in een ander ritme te zitten, met name het zelf autorijden (airco! en ja, automaat) vind ik erg prettig. Sanne en ik kijken erg uit naar alle landschappen onderweg! Verhalen en foto's zullen dan ook volgen.
    Laatste voor nu: Sanne en ik voelen ons als een vis in het water in Amerika. Wij hebben geen enkel last van de drukte van mensen en dat is een positieve verrassing. Het feit dat wij allebei de engelse taal machtig zijn helpt natuurlijk ook wel.
  3. Caitlin:
    2 augustus 2017
    Knieën naast de oren, high desert en een petting zoo: Hoe afwisselend kan je vakantie zijn. Vanaf dit punt in de reis is de airco in de auto het verafgoden waard. Geniet van de scenic route of today!
  4. Bart:
    2 augustus 2017
    Dag Caitlin,
    Een airco is indedaad meer dan wenselijk in deze omgeving. Onze auto, een dikke, grote Amerikaan, kan gekukkig heel snel de temperatuur terug brengen! Wij gaan zo dadelijk uitchecken en de woestijn in. Maar eerst heel, heel veel water halen voor onderweg.
  5. Rob:
    2 augustus 2017
    Opnieuw een heel leuk verhaal om te lezen! En om voor te lezen: ik heb zojuist alle verhalen tot nu toe aan mamma/oma voorgelezen en die zat mee te genieten (en ja, ook de foto's heb ik geshowd en vielen in de smaak). Succes met het typen van de vervolgverhalen maar bovenal: geniet van dit geweldige avontuur!

    Mamma/oma: een hele dikke kus!