Dag 4: Laatste dag in New York (dag 3 van 3)

Lekker uitgerust na een fijne nachtrust hebben wij onze spullen bij elkaar gepakt en een yellow cab genomen bij ons hotel. Aangezien er vandaag geen ontbijt geserveerd word in ons hotel, moeten wij ergens anders iets eten. Wij besloten om direct naar de Intrepid te gaan; daar kunnen wij vast wel iets vinden.

De taxirit was op zich niet ver; de beroemde drukte in Manhattan zorgde er echter voor dat wij toch nog wel lang onderweg waren. Bij de Intrepid hebben wij onze vouchers omgewisseld voor tickets en zijn naar binnen gegaan.

Eerst hebben wij onze ogen uitgekeken in de shop. Gezien het verdienmodel voor dit soort attracties is het logisch dat er allerlei prullaria e.d. te koop worden aangeboden voor absurde bedragen. De goedgeluimde klant wordt op die manier handig wat geld afgetroggeld. Maar eerlijk is eerlijk, ze hadden heel veel leuke dingen te koop. Gezien de beschikbare ruimte in de koffers en het gewicht daarvan, besloten wij toch maar niets mee te nemen.

Wij zijn doorgelopen en met een lift naar de 3e verdieping gegaan. Aldaar konden wij het vliegdekschip opstappen op het ‘flightdeck’. Bijna alle vliegtuigen in het museum staan op dit niveau.

Aangezien vliegtuigen mijn ding zijn (en niet van Sanne), heb ik mijn ogen uitgekeken. Wat leuk om diverse vliegtuigen nu eens in het echt te kunnen zien. Ondanks de inmiddels warme zon die genadeloos op ons brandde, heb ik mij uitstekend vermaakt bij de vliegtuigen. Sanne heeft zich hier en daar terug getrokken in de schaduw.

Een ontbijtje hadden wij nog steeds niet gehad, dus toen wij een bordje zagen voor een restroom met eetmogelijkheid zijn wij daar naar toe gegaan. Dit was “in the belly of the beast”. Bij het restaurant hebben wij lekker ontbeten, al was het inmiddels al bijna 1 uur ’s middags.

Alleen de Lockheed Concorde wilde ik nog zien; deze stond achteraan opgesteld. Na een flitsbezoek (want het was toch inmiddels warm in de brandende zon) had ik het wel gezien.

Wij besloten de rest van de dag lekker rustig aan te doen. Dit zijn de laatste uurtjes in New York. Waar hadden wij zin in? Sanne wilde heel graag nog naar een echte tekenwinkel. Dus met behulp van een yellow cab zijn wij daar naar toe gegaan. Tijdens een leuk gesprek met een medewerker bleek dat deze grote winkel de kleinste van de keten was in New York. Niet al te ver weg was een nog veel grotere tekenwinkel van Blick. Sanne heeft bij de “kleine” winkel copic sketch markers gehaald, want heel veel goedkoper dan in Nederland.

Via de benenwagen zijn wij toen in een straf tempo naar de andere, grote zaak gelopen. Deze was inderdaad nog heel veel groter! Ook hier heeft Sanne copic sketch markers gehaald. Nu heeft ze een mooie basisset om later verder uit te breiden.

Wij waren wel moe, maar hadden nog wat tijd over. Ik wilde dan toch nog wel graag naar B&H; een enorm grote foto en videowinkel (en nog veel meer). Omdat dit toch wel te ver was om te lopen, hebben wij een yellow cab genomen. De winkel is inderdaad enorm groot! Nog niet eerder heb ik zo’n aanbod van allerlei artikelen/productgroepen gezien. Maar ik ben sterk gebleven en heb niets gekocht.

Als slotstuk van de dag wilde Sanne nog graag naar een Lego winkel. Op de kaart was de afstand net een twijfelgeval: lopen of toch een taxi. Wij besloten om toch te lopen. Het bleek dat de Lego winkel toch op een andere plek zat dan wij dachten (dat gebeurd er als je geen internetverbinding tot je beschikking hebt). Maar uiteindelijk hebben wij - lopend ! - toch de Lego winkel gevonden. Deze stond bij het Rockefeller gebouw. Een heel mooi stukje New York met een groot plein met heel veel vlaggen van heel veel landen. De Lego winkel was niet bijzonder; vergelijkbaar met de Lego Store in Enschede. En dat dan in New York.

Moe als wij waren, wilden wij alleen nog ergens een hapje eten en dan naar het hotel. Sanne wilde graag bij de KFC eten; dus hebben wij deze opgezocht. Na een stevige wandeling het restaurant in en vervolgens een service van het jaar nul ;-).

De juffrouw achter de toonbank had het leven opgegegeven. Ze fluisterde bijna, was niet te verstaan en kon ons geen antwoord geven op enkele vragen van ons. Sanne heeft uiteindelijk toch iets besteld van de beschikbare opties; ik heb alleen wat drinken genomen. In de kelder hebben wij de schade opgenomen: het menu was niet om aan te zien; het smaakte totaal niet. Deze ervaring hadden wij nog niet eerder gehad. Sanne: wij eten nooit meer bij KFC in Amerika. Lijkt mij een redelijke conclusie.

Vervolgens hebben wij gelukkig een echt Amerikaans restaurant/winkel gevonden waarin wij heel gezond avondeten hebben gehad. Het kan dus wel!

Het was inmiddels toch al 9 uur ’s avonds geworden, dus snel een yellow cab aangehouden en naar het hotel gegaan. Daar bij de receptie nog een keer bevestiging gevraagd voor de taxi voor morgenochtend.

En dan nu weer het gebruikelijke verhaal: foto’s/videos op laptop zetten, selectie maken, backup maken en reisblog bijwerken. Halverwege deze dagelijkse routine vloog het internet eruit. Deze kreeg ik niet meer aan de praat; het hotel blokkeerde toegang. Dus dit verhaal (met bijbehorende foto’s) wordt later geplaatst. Ik probeer het morgen op de luchthaven; anders wordt het pas in Phoenix (hoop ik dan).