Dag 8: Van Sedona naar Grand Canyon

Yep! Een groot gat. Meer kan ik er niet van maken.

Een klein gat bij een groot gat.

Even terugspoelen.

Heerlijk geslapen voor de 2e nacht op rij in ons hotel in Sedona. De bedden liggen erg fijn en geven goed steun. Uitgerust op tijd wakker en ons klaar gemaakt. Alles ingepakt (met wat moeite hier en daar) en de koffers naar de auto gebracht.

Vervolgens nog een heel lekker ontbijtje in de breakfast room genuttigd. Gelukkig was vandaag de yoghurt aangekomen, dus beiden wat genomen. Sanne heeft zich vergist en de Griekse yoghurt gepakt; was zo niet lekker dat ze deze (terecht) heeft laten staan. Je vraagt je toch af wat ze met al die miljoenen/miljarden van de EU hebben gedaan ;-)

Na het ontbijt hebben wij uitgecheckt en de medewerkster van het hotel heeft onze koelbox nog gevuld met flink veel ijs. Dit is dus normaal in Amerika! Als reiziger koop je een koelbox en onderweg haal je steeds crushed ice cubes; waardoor je drinken (en eten) lang koel blijven. Wij zijn verkocht aan deze werkwijze.

Na nog wat geld te hebben opgehaald in Sedona, zijn wij Sedona uitgereden via de noordelijke kant. De weg slingerde zich voor vele, vele mijlen door het prachtige landschap. Aan de ene kant de Oak Creek, aan de andere kant een hoge rotswand. Een flink stuk van Sedona ging de weg via heel veel haarspeldbochten ineens heel erg de hoogte in. In een paar minuten zijn wij geklommen naar ruim 2.000 meter boven zeespiegel! En nog iets verder hield de nieuwe asfaltweg op en waren wegwerkers bezig een nieuwe weg te maken. Dit betekende een stuk van 7 tot 10 mijl over zand/grind rijden op een smalle weg. Wij reden vooraan de file, want niemand houdt zich hier aan de snelheid! Wij hebben echter al op veel plekken politieauto’s gezien die meer dan bereid leken om wetsovertreders aan te spreken. Dus gewoon aan de regels houden!

Toen wij eindelijk de weg (89a) hadden uitgereden, kwamen wij op een normale highway en later interstate terecht. Via een veranderend landschap reden wij steeds verder naar het noorden. De rode rotsen van Sedona waren allang verdwenen en vervangen door uitgestrekte naaldbossen met gras op de grond. Geen wildlife gezien onderweg. Alleen een dood stekelvarken aan de kant van de Interstate.

Vandaag was de lucht erg bewolkt. Onderweg regelmatig door een grote bui overvallen, waarbij de ruitenwissers hard moesten werken om het (vette) regenwater weg te werken.

Na bijna twee uur rijden kwamen wij in de buurt van Tusayan. De naaldbossen hadden allang plaats gemaakt voor lage vegetatie, specifiek voor een schrale bodem. Vergelijk het maar met Vlieland en Denemarken (aan de kust).

Rond 12:00 reden wij Tusayan binnen. Een klein gat bij een heel groot gat ;-)

Omdat wij mooi op tijd waren, besloten wij met koffers en al door te rijden en kijken of wij het Grand Canyon Nationale Park met onze huurauto in konden komen. Wel een waarschuwingsbord met melding van beperkte parkeermogelijkheden in het park gezien. Toch - voor de verandering - besloten om wel te kijken en aan één leeg plekje hadden wij genoeg.

Voordat je het park in kan rijden, moet je bij de huisjes met slagbomen of een dagpas kopen of een andere pass laten zien. Ter plekke hebben wij de American Beautiful Annual Pass gehaald a raison van $80. Met deze pass kunnen wij later in onze vakantie dan “gratis” de andere parken in. Zijn geld dus meer dan waard.

Het parkeren was inderdaad een probleem. Geen ruimte op parkeerplekken 1, 2, 3 en 4. Dus doorrijden naar plek A, B en C; alleen geen plek. Als laatste parkeerplek was alleen D nog een mogelijkheid. Gelukkig was hier nog ruim voldoende plaats. Dus auto geparkeerd en de shuttle bus naar het Visitor Centrum genomen.

Rond 1:00 PM waren wij dan eindelijk in/bij de Grand Canyon. Eerst hebben wij een film bekeken over de Grand Canyon. De verwachtingen waren hooggespannen, een film van 25 minuten moet toch wel de nodige informatie geven! Dit bleek een misvatting. Het was “Grand Canyon for Dummies”. Sanne en ik hadden meer diepgang verwacht en vooral ook een uitgebreidere omschrijving van de geologische processen. Nu was het van: de Grand Canyon was eerst helemaal vlak, toen kwam de Colorado rivier en die sneed de Grand Canyon uit. Als dit passend is voor de kwaliteit van het Amerikaanse schoolsysteem verklaart dit heel veel voor mij ;-)

Toen was het tijd voor een bezoek aan de uitzichtpunten om de Grand Canyon in al zijn/haar (?) glorie te aanschouwen. Via een breed pad liepen wij, en liepen wij, en liepen wij, totdat uiteindelijk de uitzichtpunten/met relingen zichtbaar waren.

Vervolgens hebben wij ons verwonderd over de grootsheid van de Grand Canyon. De afstanden tot de overkant en de diepte is in het echt zoveel meer dan foto’s en videos laten zien. Ook al wisten wij de grootte van de Grand Canyon; om deze in het echt te zien is toch echt heel anders! Niet alleen de grootte is indrukwekkend, maar ook de diversiteit van de kleuren en de gelaagdheid (zowel de aardlagen zelf als de niveau’s tot aan de horizon). Het was echt geweldig om dit met eigen ogen te zien.

Wij hebben vervolgens ruim vier uur de trail langs de southrim gevolgd en veel stilgestaan, de omgeving in ons opgenomen en vooraal veel foto’s en videos gemaak.

Uiteraard heel veel toeristen op deze plek. Hordes Italianen en Fransen, met bijbehorende arrogante gedrag en taalgebruik. Ik moest mij af en toe toch echt even bedwingen om niet iemand even een klein zetje te geven ;-).

Oorspronkelijk wilden wij ook nog de shuttle nemen naar het westelijk deel van de Grand Canyon (binnen dit park). Wij liepen echter uit de tijd en tevens bleek dit stuk afgesloten vanwege grote kans op onweer. Dus via twee shuttles zijn wij terug gereden naar onze auto (op parking D) en hebben het Nationale Park verlaten.

Wij besloten om eerst in te checken in het hotel en daarna in het stadje op zoek te gaan naar een plekje om te eten. Toen wij in Tuasayan aankwamen en eens goed om ons heen keken, zag heel veel er erg vervallen uit. Echt een kwestie van vergane glorie.

Ons hotel lag in een achterafstraatje, vanaf de hoofdweg niet eens zichtbaar. Bij het inchecken zagen wij een sterk verwaarloosd hotel dat al tientallen jaren niet meer onderhouden was. De receptie en restaurant lagen tegen elkaar (en waren open) en stonken erg naar chloor; vanwege een zwembad of zoiets. Het was heel druk met veel mensen die wilden inchecken. Wij vonden het beiden geen prettige atmosfeer en heel anders dan wij tot nu toe meegemaakt hebben.

Ik begrijp het ook wel. De Grand Canyon zorgt voor een grote monopoliepositie van de aanwezige hotels. Gezien de beperkte mogelijkheden tot bouw van nieuwe hotels en de continue stroom van toeristen (die toch ergens moeten slapen), ontbreekt elke motivatie tot vernieuwing en/of onderhoud. En aangezien de Grand Canyon daar toch nog wel een tijdje blijft liggen, hebben toeristen geen andere keuze dan in die verlopen hotels te overnachten.

Maar goed, wij slapen hier gelukkig maar één nacht. Dus hebben wij elders in Tusayan iets gegeten, zijn terug gereden naar ons hotel en naar onze hotelkamer gegaan. De rest van de dag komen wij hier niet meer uit!

Morgen gaan wij naar Page/Lake Powell. Op het programma staan in ieder geval een bezoek aan Horseshoe Bends en de Glen Canyon Dam. De bevestiging voor de Antelope Canyon Tours hadden wij gisteren al gedaan (en gaan wij overmorgen doen).