Dag 10: Van Page naar Bryce Canyon (met bezoek Upper Antelope Canyon)
6 augustus 2017 - Bryce Canyon National Park, Verenigde Staten
De gebruikelijke tijd opgestaan, ons klaargemaakt en koffers gepakt. Voordat wij gingen ontbijten eerst de koffers in de auto gedaan. Om te kunnen ontbijten moesten wij even wachten, want het was vrij druk. Gelukkig kregen wij toch nog redelijk snel een aardig plekje en hebben wij lekker ontbeten.
Toen uitgecheckt en de warme lucht van Page ingestapt. Aangezien wij nog even tijd hadden voordat wij ons moesten melden bij Antelope Canyon Tours, hebben wij wat rondgereden en de Glen Canyon dam bewonderd. Deze dam is gebouwd in 1957 in een compleet lege woestijn. Om de medewerkers voor het bouwen te huisvesten is Page (de stad) ontstaan.
Zo richting 10:15 kwamen wij aan bij Antelope Canyon Tours en hebben onze vouchers omgewisseld voor een bon. Rustig wachtend op een bankje in het kantoor, zagen wij allerlei andere toeristen binnenkomen en zich melden. Bijna iedereen had een backpack bij zich, terwijl uitdrukkelijk op de website en in het kantoor stond dat backpacks niet toegestaan zijn. De meeste mensen werden boos en verontwaardigd. Die regels zijn prima, maar gelden toch zeker niet voor hen!! Hoe egoïstisch en arrogant veel mensen zijn!
Alle mensen werden ingedeeld in verschillende groepen en naar verschillende jeeps gebracht. Wij zaten in een groep van 14 mensen, waaronder veel Nederlanders en Belgen. Via een bumpy ride reden wij in ongeveer 20 minuten naar de Upper Antelope Canyon.
Onze gids leidde ons naar de canyon en heeft ons ongeveer een uur er door heen geleid. Regelmatig stopten wij en vertelde hij het een en ander. Ook gooide de gids regelmatig zand in de lucht om de zonnestralen goed zichtbaar te maken. Wij hadden het beste tijdstip van de dag (11:30 AM), want het zonlicht valt dan precies in de slot canyon, waardoor zonnestralen zichtbaar zijn. Uiteraard is deze tour dan ook een stuk duurder dan de andere tijdstippen op een dag.
Wij hadden vandaag echt geluk, want volgens de gids was het al drie dagen donker weer in Page en was er geen zon zichtbaar in de slot canyon. Vandaag voor het eerst weer. Dus onze foto’s laten dit dan ook mooi zien.
Wij vonden deze tour allebei erg bijzonder en heel erg mooi. Mooier dan wij vooraf hadden verwacht. Op dit moment staat deze tour op nummer 1 van onze roadtrip, direct gevolgd door de Apache Trail (denk ik).
Toen wij de slot canyon helemaal waren doorgelopen, keerden wij terug naar de jeep (via diezelfde canyon). De gids bracht ons vervolgens terug naar Page en na ontvangst van de vrijwillig (maar in de praktijk verplichte) tip/fooi konden wij onze eigen weg gaan.
Inmiddels was het bloedheet in Page. Wij hebben eerst bij een supermarkt wat drinken en verse meloen gehaald, tevens nieuwe ijsblokjes voor onze koelbox. Vervolgens een lekker koel drankje genomen bij, ja Rob, de Starbucks!
Wat afgekoeld en met de airco op een prettige stand zijn wij begonnen aan de autorit van vandaag naar Bryce Canyon. Een lange rit, want bijna 140 mijl en rijtijd ongeveer 2,5 uur (zonder pauzes).
Gedurende de rit hebben wij ons vergaapt aan het bijzondere landschap. prachtige bergen/uitgesleten plateaus, rode, witte, grijze kleuren; naaldbomen (klein en groot), struiken, teveel om op te noemen. Mooi was het om te zien hoe het landschap geleidelijk veranderde naarmate wij langer reden. Onderweg kwamen wij ook door Kanab; een heel leuk stadje. Heel anders dan Page en Tusayan; niet zo armoedig en vervallen en vriendelijk ingericht.
Inmiddels waren wij bijna halverwege onze rit van vandaag. Wij zijn stug doorgereden naar het noorden. De landschappen blijven ons verbazen. Evenals de vele automobilisten die heel veel te hard rijden en buitengewone interesse in de bumper van onze auto hebben. Net zo stom als in Nederland dus!
Tegen het einde van de middag (tegen 6:00 pm) kwamen wij in de buurt van Bryce Canyon. Het weer was omgeslagen; de zon had plaatsgemaakt voor veel wolken met veel regen. Aan de horizon zagen wij zware hoosbuien naar beneden vallen.
En eindelijk konden wij rechtsaf (naar het oosten) naar Bryce Canyon. Bleek dat wij eerst door een heel rood landschap reden (een beetje als Mars (de planeet), maar dan met begroeiing en een asfaltweg). Prachtig! Zelfs door twee tunnels gereden (niet meer dan 2 meter diep, ha ha ha).
En toen waren wij eindelijk in Bryce Canyon! Het stadje (dorpje, gehucht?) zag er heel gezellig uit. Zonder problemen vonden wij ons hotel en hebben ingecheckt. Vervolgens de auto naar de Antelope Lodge gereden waar onze kamer lag en de spullen in de hotelkamer gedaan. Het was nu bijna 7:00 pm.
Wij besloten nog even een hapje te eten bij het restaurant in het hotel. Daar hebben wij gebruik gemaakt van een diner buffet (was niet bijzonder, maar wel oké). Na afloop terug naar de hotelkamer en het gebruikelijke avondritueel.
Morgen hebben wij het grootste deel van de dag beschikbaar om Bryce Canyon zelf te bezichtigen. Ik kijk er erg naar uit!
Alle fotoapparatuur ook nog stofvrij gemaakt, want het rode stof van de Upper Antelope Canyon zat overal. Zelf spring ik ook nog even onder de douche, want ik heb overal zand zitten. Als ik door mijn neus ademhaal, ruik ik alleen maar zand! Maar goed, dit wisten wij vooraf.
Dank voor je reactie. Je bent er maar druk mee ;)
Antelope Canyon was voor ons echt een hoogtepunt. Vandaag gaan wij het park bij Bryce Canyon in; ik ben benieuwd naar de hoodoo's en de uitzichten. Hopelijk hebben wij vanavond ook internet, dan volgen foto's en het verslag.
Geen idee hoe onze gids heet; hij heeft zich niet voorgesteld. Was zoals alle gidsen native American en heel erg aardig en leek extra aardig voor Sanne en mij te zijn. Hij zette ons als eerste op alle mooie plekjes neer (nu liepen wij ook wel overwegend vooraan). Wij hebben hem dan ook en goede tip gegeven na afloop.
Wij zijn net klaar met ons ontbijtje en gaan met onze auto zo Bryce in. Ik ben heel benieuwd!
En het klopt, vanmiddag rijden wij naar Springdale en dan kunnen wij morgen Zion National Park zien. Ook iets waar ik naar uitkijk.
Gelukkig zijn wij inderdaad mobieler dan jullie toendertijd; dus wij proberen zoveel als mogelijk en haalbaar is te lopen.
En als laatste (voor nu), wij zien genoeg Japanners en Chinezen; hier hebben wij alleen geen last van; zijn beschaafde, nette mensen die niet lopen te schreeuwen naar elkaar. Dus dan vallen ze ook niet zo op.
De ergste toeristen vinden wij Italianen, Fransen en Nederlanders. Alsof de hele wereld van hen is en weinig tot geen respect voor anderen. Ach, dat zij wij wel gewend; wij zijn ervaringsdeskundigen.
Wij vermaken ons in ieder geval uitstekend; hebben het idee dat wij al maanden onderweg zijn. Gelukkig duurt onze vakantie nog even, want wij zijn nog niet klaar hier ;-)
Zo hier en daar doen de kleuren me behoorlijk aan Total Recall denken
Sanne en ik verbazen ons over de stilte in de landschappen hier in Amerika! Op sommige plekken hoor je echt helemaal niets (behalve de wind en evt. dieren/insecten). Voor ons ongekend!
Uiteraard hoor je dan toeristen (indien aanwezig) wel; gelukkig kan ik deze zelf filteren, waardoor ik deze buiten kan sluiten. Alleen geschreeuw (Italianen en Fransen) hoor ik helaas wel. Vandaar ook de irritatie naar deze mensen.
Dus ik voel mij helemaal opgaan in het landschap en ervaar deze dan ook heel goed.
De kleuren (op velerlei plekken in Amerika) lijken inderdaad sterk op die van Total Recall. Wel grappig, want laatst reden wij dus in Sedona en zagen wij alleen rode rotsen met groene vegetatie en toen zei ik nog tegen Sanne dat het net leek alsof wij op Mars waren (maar dan met vegetatie erbij).