Dag 11: Van Bryce Canyon naar Zion National Park

Vannacht weer prima geslapen. De bedden in Amerika bieden meer steun dan die in de hotels welke wij in Europa hebben gehad. Op tijd opgestaan, alles ingepakt en uitgecheckt. Vervolgens nog een ontbijtbuffet gehad in het hotel.

Ruby’s Inn wordt op internet vaak negatief afgeschilderd. Sanne en ik vonden het een prima hotel. Geheel in western stijl opgezet, ruim en schoon. Vriendelijk personeel en alles aanwezig wat nodig is. Eten was weliswaar iets minder dan wij graag zouden willen, maar dat is dan ook het enige. 

Op het laatste moment besloten wij niet met onze auto het park in te rijden vanwege waarschuwingsbord over beperkt parkeren in het park. De auto vlak bij het hotel geparkeerd en alsnog een shuttle genomen. Een vriendelijke chauffeur controleerde onze annual pass en liet ons plaatsnemen. Na ons kwamen nog een aantal mensen aan boord en tien minuten later vertrokken wij. De chauffeur reed ons keurig naar het verste punt in het park (Bryce Point) waar Sanne en ik uitstapten.

Sanne was vanochtend nog niet geheel uitgeslapen, zij had nog even wat tijd nodig om goed wakker te worden. Inmiddels was de zon goed doorgekomen en hebben wij langere tijd op dit punt rondgelopen en van het park genoten.

De uitzichten van boven naar beneden vind ik heel erg mooi. Het aantal kleurschakeringen is erg groot en de hele atmosfeer straalt sereniteit uit. Een groeiend aantal bezoekers mocht (voor mij) de pret niet drukken.

Op het gemak heb ik foto’s en video’s gemaakt; waarbij ik veel gebruik heb gemaakt van mijn statief. Het statief gaf mij ook de mogelijkheid om meerdere foto's met verschillende belichtingen te maken en deze later in Lightroom als HDR-image te ontwikkelen (HDR = High Dynamic Range). Enkele foto's zal ik uploaden in het blog.

Sanne had veel oog voor de dieren om ons heen; zowel honden van bezoekers (uiteraard), als wel wildlife. Heel veel grote, dikke mieren (hoe Amerikaans!), veel vogels en ook iets van squirrels of zoiets. 

Na Bryce Point hebben wij de shuttle weer opgezocht en ons laten vervoeren naar het 2e punt in het park, zijnde Sunset Point. Ik wist (uit research) dat dit misschien wel het mooiste uitkijkpunt van het park was. Dit kan ik volmondig beamen!

Prachtige rode wanden en rode hoodoo’s; veel witte toppen (op bergen verder weg), fris groene vegetatie welke mooi afsteekt tegen de grond. Met de zon erop was het fantastisch om te zien! Het park was nog veel groter dan ik had verwacht. Ik heb enorm genoten van Bryce Canyon! Ook Sanne was inmiddels goed wakker en vond dit punt ook erg mooi.

In het bos waren medewerkers bezig met het renoveren van het park; met de voorman heb ik even een praatje gemaakt over hun werkzaamheden. Blijkbaar zat hij op z’n praatstoel, want wij hebben even gezellig gebabbeld. Sanne heeft zich intussen volledig gestort op het vastleggen van vogels met de camera. Enkele foto's zal ik uploaden.

Van het uitzichtpunt heb ik nog veel videofragmenten opgenomen, zodat wij deze thuis kunnen monteren tot een leuke compilatie van Bryce Canyon. Het maken hiervan kost wel veel tijd, veel meer dan fotograferen.

Inmiddels was het bijna 1:00 pm en besloten wij terug naar de auto te gaan om de reis naar Zion National Park aan te vangen.

Wij hebben de shuttle genomen (hiervan rijden er heel veel door het park) en dezelfde chauffeur als op de heenweg zat hierin. De bus was helemaal vol en Sanne en ik moesten (samen met veel andere mensen) in het gangpad staan. Ik stond heel dicht bij de chauffeur en heb tijdens de rit gezellig wat gekeuveld met hem.

Tijdens de busrit naar het hotel betrok het en begon het te regenen. Toen wij moesten uitstappen bij onze halte regende het hele dikke, vette regendruppels. Door deze stortbui zijn wij naar onze auto gerend (allebei met volle bepakking op onze rug). Gelukkig waren wij niet geheel doorweekt!

Vol goede moed zijn wij vertrokken voor de relatief korte reis naar Zion National Park. Afstand slechts 85 mijl, benodigde tijd ongeveer 2 uur.

Dezelfde weg als gisteren terug gereden, tot vlak bij Kanab. Genoten van het landschap onderweg. Vervolgens afgeslagen naar het westen, richting Springdale. Uiteindelijk kwamen wij aan bij de ingang van Zion National Park. Onze annual pass laten zien, samen met paspoort; deze werden grondig gecontroleerd door de (erg jonge) medewerker. Gelukkig mochten wij doorrijden.

Alsof wij in een andere wereld terecht kwamen! Rode rotsen en bergen doemden links en rechts van ons op. Ineens was er alleen nog maar rotsgrond en steen, geen aarde meer. De weg was niet meer grijs asfalt, maar rood asfalt. Het was duidelijk dat wij in het park waren aangekomen. Het was heel druk; wat ook logisch is voor deze tijd van het jaar. Stapvoets rijdend kwamen wij tot stilstand voor een tunneltje (kleinste van de twee). Sanne zag net daarvoor nog een kudde steenbokken op de rotsen!

Na enige tijd wachten konden wij in kolonne achter een grote bus rijden door de tunnel. De bus moest precies in het midden rijden, anders kwam deze vast te zitten). In de tunnel waren op enkele plekken openingen aan de rechterkant waardoor wij alvast wat van de grootsheid van het park konden zien.

Na de tunnel moesten wij via allerlei haarspeldbochten een heel flink stuk naar beneden rijden, totdat wij in de vallei van het park terecht kwamen. Parkeren konden wij vergeten! Alle parkeervakken waren bezet en vele automobilisten reden radeloos rond op zoek naar een plekje.

Wij zijn doorgereden naar ons hotel en hebben ingecheckt. Mooie kamer met twee ruimte bedden en een airco die lekker stond te blazen. Wij hebben even uitgerust en hebben toen onze vuile was gedaan bij de laundry.

Daar troffen wij een mevrouw aan die haar was nog in de machine had laten zitten. Toen bleek dat zij ook uit Nederland kwam en ook via Jan Doets een reis had geboekt (samen met haar man en 6-jarig zoontje) hebben wij wat ervaringen uitgewisseld en ons samen verbaasd over hoe mooi Amerika toch is. Leuk om op zo’n manier een landgenoot te ontmoeten.

In de hotelkamer heb ik alvast de foto’s gedaan, zodat ik vanavond wat sneller klaar ben. Als avondeten hebben wij wat bij een tankstation gehaald (veel keuze is er hier niet) en wat door het landschap gereden voordat wij terug zijn gegaan naar het hotel.

Daar het gebruikelijke ritueel. Als het goed is, heb ik straks (eindelijk) wat tijd en kan ik even ontspannen op onze hotelkamer (lees: hersencellen rust geven).

Morgen gaan wij op tijd Zion National Park in; daarna rijden wij in de namiddag naar Las Vegas!