Dag 12: Van Zion National Park naar Las Vegas

Vanochtend weer op tijd opgestaan om niet al te laat het park in te kunnen gaan. Allebei waren we erg moe vanochtend. Elke dag vroeg opstaan en de hele dag actief te zijn merken wij nu toch wel.

Na het ochtendritueel (opstaan, klaarmaken, koffers inpakken, auto inpakken en uitchecken) naar Oscar's Cafe gegaan voor een ontbijt. Middels een (betaald) ontbijtvoucher van het hotel konden wij hier met korting ontbijten. Allebei hebben wij iets uitgezocht en ontbeten. Ik kon de ambiance en het ontbijt wat meer waarderen dan Sanne.

Daarna besloten wij de auto in Springdale te parkeren en lopend het park in te gaan. Aldaar de Canyon shuttle te nemen naar de plekken waar wij naar toe wilden. Aangekomen in het park bleek het al heel erg druk te zijn, de parkeerplaatsen in het park waren allemaal al bezet. Dus goed dat wij de auto buiten het park hadden gezet.

Om de shuttle te nemen, moesten wij in een lange rij wachten. Na ruim een half uur waren wij aan de beurt en konden plaats nemen in een shuttle. Deze bracht ons (en een heleboel andere mensen) het park in. Wij bleven zitten totdat wij het noordelijkste punt in het park bereikt hadden. Daar zijn wij uitgestapt.

Hier hebben wij een deel van de Riverside Walk gelopen. Tezamen met al die andere mensen die dit park de moeite waard vonden om te bezoeken. Tja, die drukte is nu eenmaal normaal in de zomervakantie.

Toch hebben wij genoten van de omgeving en vooral ook van het aanlokkelijke geluid van de hard stromende rivier links naast het pad. Na enige tijd vonden wij het welletjes en besloten terug te gaan.

Op de terugweg verbaasden wij ons over al die mensen die maar omhoog bleven kijken naar de rotswand. Op Sanne’s vraag waarom zij dit deden begon ik een uitgebreide verhandeling over rotsen, vegetatie, kleuren e.d. Halverwege stokte ik in mijn uiteenzetting, want toen zagen Sanne en ik waarom al die mensen keken!! Een hert! Alsof er niemand aanwezig was, liep het hert rustig op de rotswand van struik naar struik om te eten. Sanne en ik hebben de nodige foto’s gemaakt en uiteindelijk besloten om maar verder te lopen, want het hert deed dat in ieder geval niet.

Teruggekomen bij de halte voor de shuttle zijn wij ingestapt in een net aangekomen shuttle. Uitgeput (warm en bezweet) hebben wij ons later vervoeren naar het begin van het park. Daar hebben wij uitgebreid de giftshop bekeken, maar uiteindelijk niets gekocht (de koffers zitten al zo vol).

Het was inmiddels bloedheet en aangekomen bij onze auto voelde ik mij niet zo lekker. De hoofdpijn die ik al de hele dag had werd alleen maar erger en erger (ondanks paracetamol). Ook heb ik genoeg water gedronken, dus een zonnesteek leek niet waarschijnlijk. Ik voelde mij nog wel goed genoeg om te gaan rijden, dus zijn wij vertrokken uit Springdale.

Na enige tijd voelde ik mij echt niet beter worden en heb ik de auto geparkeerd in een stadje waar wij inmiddels waren aanbeland. Daar Aspro Bruis genomen (dat helpt vaak wel bij dit soort gevallen) en ruim 40 minuten geslapen/gedommeld in de auto. Sanne heeft zich in de bijrijdersstoel prima vermaakt met haar iPhone.

Na dit slaapje voelde ik mij een stuk beter en vond ik het verantwoord om verder te gaan rijden. Toen wij vervolgens een 10 minuten later een Starbucks vonden en lekkere, koele verfrissing hebben genomen, was ik weer helemaal goed te pas. Gelukkig! Ik moest er niet aan denken dat wij naar een ziekenhuis of zoiets moesten  op onze reis.

Vol goede moed zijn wij verder gereden over de highway richting Las Vegas. Omdat ik weer helemaal beter was, besloten wij toch de reeds geplande omleiding via de Vally of Fire te gaan doen. Dus van de highway af en via een leuke, rustige route via een groot, maar uitgestorven plaats naar de Valley of Fire gereden. Onze annual pass gaf geen toegang, dus wij moesten zelf $10 cash in een enveloppe bij de entree van het park doen. Buiten was het kwik inmiddels opgelopen naar 42 graden Celcius; bloedheet, maar toch best wel goed te doen.

Op ons gemak hebben wij vanuit onze lekker koele auto het park bekeken. Er waren zeer weinig bezoekers aanwezig (logisch, zaten allemaal in Zion). Op twee plekken ben ik even uit de auto gestapt om wat foto’s te maken. Een heel bijzonder park met zeer bijzondere rotsformaties in hele veel verschillende kleuren. Ondanks dat wij nu al zoveel van Amerika hebben gezien, was dit toch weer iets compleet nieuws! Erg leuk!

Na dit park hebben wij via een binnenweg door Lake Mead park gereden tot wij bijna bij Las Vegas waren. Daar de snelweg opgegaan en ons gestort in het drukke stadsverkeer van Las Vegas. Dankzij de vele dagen rijden in Amerika was het geen probleem om soepeltjes bij het hotel in het centrum van Las Vegas te komen.

Daar ingecheckt en naar onze hotelkamer gegaan in een apart gebouw. Het bleek geen kamer te zijn, maar een complete suite. Zo groot dat dit voor velen als volwaardige woonruimte gebruikte zou kunnen worden. Sanne had zelfs een ‘probleem’ waar ze de koffer toch neer kon zetten, zoveel ruimte!

Het liep inmiddels al tegen negen uur ('s avonds) en Sanne en ik hebben wat gegeten van wat wij nog bij ons hadden. Daarna het gebruikelijke avondritueel.

Morgen gaan wij allebei eens uitslapen. Daar hebben wij allebei behoefte aan, eventjes goed bijtanken. Dan gaan wij morgenmiddag op het gemak het centrum in; de strip! En overmorgen gaan wij dan - volgens planning - naar de Hoover Dam.